Auteur Archief: Anne Muller

       Eigen werk ( acryl op doek)

Wat kan ik doen, wanneer er  weer een oorlog is in het Middenoosten en ik  van alle kanten wordt belaagd met anti – Israël  en anti – joodse geluiden, wat  kan ik anders doen dan onderduiken in mij zelf om … Lees verder →

Eigen werk, gouache 29 dec. 2008

De arts die tegenover mij zit, laat me de schade van mijn wervelkolom op het scherm zien. Hij kijkt me aan . “U heeft een  stenose en opereren is geen optie”. Opgelucht veer ik op : “Geen kanker gelukkig”. “Nee, … Lees verder →

Omdat we nogal eens van elkaar lenen is het niet zo vreemd, dat mijn buurvrouw me om een “piek”vraagt. “Nee, heb ik niet”, was mijn antwoord. “Ook niet ergens in een doos op zolder?.” “Nee joh, ik vier toch geen … Lees verder →

Eigen werk Op het scherm verschijnt een interviewster met de mededeling, dat ze  vandaag met iemand gaat praten, die de kijkers kennen uit de bla bla bla. Jij kijkt haar minzaam aan, zo ben je. Verder gaat het meisje en vraagt … Lees verder →

Eigen werk acryl op paneel

In de boekwinkel heerst een vreemde sfeer, mensen zoeken tussen de vele stands en ik probeer titels te lezen. Het valt niet mee, iwriet is lastig, omdat er geen medeklinkers worden gebruikt in de gedrukte taal. Wat ik zoek kan … Lees verder →

” Meisje met pop “ Eigen werk in acryl op paneel

Eigen werk  ( olie op doek)

  In de auto luister ik naar een radioprogamma, vanuit een bejaardenhuis in Israël en aan het woord zijn o.a. een overlevende van een concentratiekamp, een vrouw met heftige sympathieën voor de Palestijnen en een vrouw die moest vluchten voor het … Lees verder →

“Niet teruggekomen familie ” van de kant van mijn moeder.  Van mijn vader’s familie was er eveneens een lange lijst.  Ik kan niet anders , dan “gedenken”.   

Eigen werk  ( acryl op papier)  2007

Eigen werk (acryl op paneel)

Acryl op paneel

Eigen werk ( Houtskool op papier)

Eigen werk (aquarel op paier)

Eigen werk (oliepastel op papier)

Hoe is je reactie, wanneer je even een kop koffie in een prettig café wil drinken en bij het uittrekken van je jas met een schok iets waarneemt, waarbij je als het ware bevroren in de ruimte blijft staan? Die … Lees verder →

Eigen werk (oliepastel op papier)

Eigen werk (acryl op papier)

“De kleine druiventros” Aquarel (Eigen werk op papier)

Eigen werk (monoprint)

Eigen werk   (acryl op karton 100/120)

Eigen werk (acryl op doek)

Eigen werk op papier in gemengde techniek

Oliepastel op papier (eigen werk uit de serie : niet teruggekomen familie)

Uit de serie  “Niet teruggekeerde familie” Eigen werk (Gouache)

Eigen werk (gouache)

Eigen werk, aquarel

Eigen werk, acryl op doek

Maar liefst acht nieuwe afleveringen staan er op je website.  Ik worstel me door de eerste heen, want ik wil slechts jou zien en ben niet geïnteresseerd in de dames die door dochters , kleindochters, zussen of vriendinnen zijn aangemeld, omdat ze  … Lees verder →

Eigen werk, oliepastel 2001

Le Crotoy 2007,Acryl op paneeltje 20/30

Eigen werk (acryl op papier)

Om enigszins te kunnen schrijven is er moed nodig om veel te schrappen. Is het dan met woorden op papier hetzelfde als gesproken woorden?  Heb je om te zwijgen ook moed nodig? Wanneer een mens jarenlang stil is, de woorden voor zichzelf houdt, … Lees verder →

Eigen werk : acryl op doek

Er was geen tafeltje meer vrij vanmorgen in het restaurant van het ziekenhuis en zoekend keek ze om zich heen, zich vastklampend aan de rollater. Ze was niet jong meer, maar toch ook nog niet echt oud, onze blikken kruisten elkaar en ik knikte … Lees verder →

Met een voet op het trottoir houdt hij zich , zittend op een knalblauwe fiets, in evenwicht. Baggy spijkerbroek, hoofd net niet meer kaalgeschoren , waardoor de grijze haren erg opvallen. Zijn ogen lichten op , ik draai het raampje van … Lees verder →

Eigen werk (aquarel)

De volgende woorden zijn door iemand geschreven die mijn Vrijdagbrieven leest. “Uit haar werk spreekt wanhoop en onmacht, het verwarde me. Ik herkende er zoveel uit van mijn eigen bestaan”. Ik heb er over nagedacht, deze uitspraak. Is er sprake … Lees verder →

Iemand vroeg laatst aan mij, waarom ik een weblog ben begonnen.  Omdat ik een document wilde maken , was mijn antwoord. Voor wie? Voor mijn drie zoons , mijn kleinzoon, de verdwenen familie, mijn ouders , voor mijzelf? En die reacties , die … Lees verder →

Hoe verwoord ik grote stilte door niet anders dan te zwijgen.  Ik ga het een keer proberen uit te beelden , het niets, het onzekere, met de enige zekerheid, dat jij niets wilt.  Daar zal ik veel moed voor nodig hebben. … Lees verder →

Hand in hand liepen we en je liet  me jouw wereld zien, de gan (kleuterschool) waar je je dagen doorbrengt, je vertelde over de vriendjes, die je het liefst zijn, maakte trots een koprol over het gras, en samen bogen we … Lees verder →

De telefoon gaat, de buitenwereld roept, ik wil nog niet opnemen, laat het rinkelen. Later luister ik naar de voicemail en het is, alsof ik het niet begrijpen kan. Een vriend :” Jouw verhaal is op de plaatselijke radio, het … Lees verder →

  Deze kinderen in mijn familie kwamen niet terug. Het is deze dagen alsof ik in een mistige omgeving leef met flarden van helderheid. Ik zie films, documentaires, ik hoor gesprekken, lees artikelen. Allemaal bij elkaar gesprokkeld, gezeefd en wat er … Lees verder →

Ook mijn vader had de behoefte om te vertellen .

Onderstaand verhaal is geschreven door mijn vader.  de naam Anneke was gefingeerd….

Mijn twee jurkjes horen in een oorlogsmuseum en daar gaan ze ook heen, maar eerst wil ik ze laten zien op mijn weblog. Het witte jurkje heeft een label met “Happy Day” en het oranje is bijna exact nagemaakt, waarschijnlijk … Lees verder →

Van mijn moeder,  heb ik de zilveren art-deco ring met het zwarte steentje, die zij in haar verlovingstijd van mijn vader kreeg. Zij en ik hadden dezelfde handen, dus wanneer ik de ring draag en naar mijn hand kijk, is ze … Lees verder →

aquarel ( 1986)

Je website is prachtig, glossy en ik wilde zo graag, dat ik er gewoon trots op mocht zijn, want tenslotte is het van jou. En toch ,ondanks alles, ben ik er blij mee, want je doet het heel erg goed.

Mijn laatste vraag ,vorige week , was of je die zachtheid van toen nog op kon roepen.  Ik heb er over nagedacht of dat wel juist is, mag ik dit wel aan je vragen.  Of eigenlijk :was die zachtheid er … Lees verder →

Jammer, ik kan niet meer even naar je kijken en je stem horen, want alle filmpjes heb je verwijderd op je website. Het enige wat er te zien is , zijn de openingsuren. Maar die ene foto, waar je zo … Lees verder →

We hadden contact via de Skype, ik hier achter mijn p.c. en mijn zoon in dat verre buitenland. Zijn vraag bracht me in verwarring, want hoe kan ik hem over de kindertijd van zijn vader vertellen. Ik zei hem, dat … Lees verder →

Soms is er een barrière in je leven. Hordenlopen, daar lijkt het ook wel wat op . Je neemt een aanloop en hoopt er het beste van.  Het gevaar om met een hak ergens achter te blijven haken en een … Lees verder →

Het is donderdag,maar  ik kom er niet omheen, dit moet gezegd worden, dit is mijn verhaal en een schreeuw naar jou.  Ik ben je moeder, je hebt daar niet om gevraagd, , maar het feit ligt er. Jij bent mijn jongste … Lees verder →

Om een “oversprong ” te maken na mijn laatste bijdrage, maar toch dicht bij de materie van mijn blog te blijven, heb ik om inspiratie op te doen, albums doorgespit. Als uitgangspunt van mijn werk gebruik ik nogal eens foto’s en deze … Lees verder →

Alles om mij heen straalt blijheid uit en ik voel niet hoe zwaar je bent. Je bent nog heel klein, dus die zwaarte klopt niet. En ook weer wel,  ik zeg tegen je: ” je bent veel te groot om gedragen … Lees verder →

eigen werk, gouache

Lang geleden hadden we iets samen , we beschadigden degenen die van ons hielden en onszelf. Zijn gezicht is vertrokken van verdriet, hij klemt zich vast aan zijn hond. Af en toe zie ik hem nog wel eens en groeten … Lees verder →

Donkere dagen, ze maken me somber, het duurt te lang, ik slaap te veel en ik ga op een ingesneeuwd dier lijken, dat zich veilig stelt voor hetgeen dat komt. Mijn inspiratie voor leven en bijbehorende kleuren is naar nul gedaald. Hoog … Lees verder →

Het Het lukt me niet een brief naar jou te schrijven, je bent te ver van me verwijderd nu. Slechts wanneer ik me dicht bij je voel kan ik mijn gedachten naar je toe sturen. Vandaag was ik bij je … Lees verder →

Schiphol was de plaats, waar mijn zoon  (die al jaren in dat verre en harde buitenland woont) , de eventuele toekomstige schoondochters aan mij voorstelde. Zij was de tweede en ze is gebleven.  Niet omdat hij mijn toestemming zo nodig had; integendeel, hij … Lees verder →

    Gouache        Het is zeker al weer vijftien jaar geleden,  dat ik een foto van je heb gemaakt.  Al die tijd geen foto,  geen lach,  geen : hallo mam,  geen telefoontjes,  geen : hoe gaat het, geen gesprekken over de dingen … Lees verder →

gouache, eigen werk Juist op de avond, dat ik,  samen met mijn vriend en de kinderen  (in dat verre buitenland)  met de hulp van de MSN , de kaarsjes wilde aansteken voor Chanuka, begaf mijn MSN-account het. Er werd gevraagd naar mijn … Lees verder →

Afbeelding:  je (langharige) broer met zijn kind aquarel, eigen werk Een echte volgorde is er niet, in mijn brieven aan jou. Daarom ga ik het nu even over het jongetje hebben, dat in onze familie is geboren. “Druiventrosje” is een vrije … Lees verder →

Zij en ik zijn al bevriend sinds ons zesde jaar. De droomster die ik was liep de kilometer afstand van mijn openbare school in een eigen tempo van om me heen kijken en me verliezen in de dingen om me heen. … Lees verder →

Hoe ga ik verder nadat ik jou heb gezien? Stilte had ik nodig en jij waarschijnlijk ook.  Je wilt het niet en toch  praat ik met je,  op deze manier. Jij maakt zelf uit wat je er mee doet,  jouw … Lees verder →

Hier ben ik ongeveer 4 jaar, waarvan  er drie “ondergedoken” zijn doorgebracht, zonder mijn ouders, op drie verschillende adressen, bij steeds weer andere mensen. Een onderduikkind, later werd daar een nieuwe term voor bedacht : child survivor. Boeken werden er geschreven … Lees verder →

“Vanaf onze geboorte hebben we alles in ons “, zei je broer  door de telefoon vanuit het verre land . Hij zei nog meer, had het over waar het in het leven over gaat en wat het allermoeilijkst is. “Intimiteit” … Lees verder →

Je kijkt me hier niet aan, eerder langs me heen en je blik is verdrietig in dit werk , dat ik ooit schilderde.Je bent veranderd en toch ken ik ieder gebaar, de klank van je stem, alles zo vertrouwd en … Lees verder →

Ik heb je gezien………na zoveel jaren heb ik je gezien….. Je sprak…………, maar niet tegen mij. Welnee, je had het over andere dingen, maar niet over jezelf of ons. Heb je het wel eens over ons? Ik wel, ben vaak … Lees verder →

Hé moeder, Vrijheid van meningsuiting , daar kiezen we allen voor!!  Je leeft in een wereld van anders denkenden en die zullen er altijd zijn. De aandacht, die wij ze schenken, daar leven ze van , deze zelfde aandacht , waar … Lees verder →

Het onvoltooide schilderij………

Uiterlijk weerspiegelt innerlijk?

Voorstudie van een schilderij.