Ma nishtana

Maar seideravond werd niet gevierd, ” mesjoegaas” zeiden mijn ouders. De eerste seider samen , was, toen ik met mijn eigen gezin in Israël woonde. Ik zag aan het gezicht van mijn vader, dat hij het wel een erge lange zit vond, ondanks dat hij de teksten kende uit zijn jeugd. Mijn moeder, die helemaal geen hebreeuws had geleerd,was aan de kippensoep toe, dat was ook duidelijk, maar de jongens, die erg goed de taal hadden opgepikt en alle liedjes op school leerden ,wisten van geen ophouden. Vooral het “dajeenoe” was hun favoriet en mijn vader mopperde voor zich uit, dajeenoe, dajeenoe, laat het nu maar afgelopen zijn.

Toen ik weer terug was in Nederland bestond mijn eigen seider met het even lezen van de begintekst door de jongste, waarna we gewoon lekker gingen eten , wel samen met mijn ouders, want die hoorden er bij.
En nu ga ik al enkele jaren naar een achter, achternichtje, die net als ik drie jongens heeft . Bij haar aan tafel zitten haar ouders, haar twee zussen , hun mannen en negen nakomelingen . De seider is volkomen aangepast aan de kinderen en alle niet joodse echtgenoten, die dapper meezingen met keppeltjes op hun hoofd.

Ma nishtana ha laila ha ze…….: waarin verschilt deze avond van alle andere avonden?

Morgenavond zal het over de hele wereld gevierd worden , door vromen en niet vromen: Pesach, de uittocht uit Egypte.