Een nieuw schilderij brengt een prettige spanning, eerst het uitzoeken van de foto waarnaar ik wil werken en dan de opzetschets. Hiervoor gebruik ik meteeen de acrylverf in een directe actie. Het gebeurt wel eens, dat de opzet zo sterk van uitdrukking is, dat verder werken eigenlijk niet meer nodig zou zijn.
De foto die ik heb gebruikt is een zwart/wit kiekje uit 1965. Vrij onduidelijk, maar zo heb ik het graag. Al werkend zie ik steeds meer details en voel ik bijna weer de sfeer van toen. Dat kleine lijfje in mijn armen.
Eigen werk, acryl op doek (50×60)