Dit schilderij, waarvan een vorige afbeelding hiernaast is te zien, heb ik ongeveer tien jaar geleden gemaakt. Het heeft op diverse plekken gehangen, waarvan de laatste tijd in de gang. Het werk beeldt mijn drie zonen uit tijdens een zware periode voor ons allemaal en ik kon er maar moeilijk naar kijken, vanwege de gevoelens die het opriep.
De gebroken ruggenwervel van vorige maand heeft niet alleen pijn opgeleverd, maar er kwam veel naar boven. Gevoelens van verlating waren hierbij het duidelijkst. Boosheid naar de mensen waar ik van hou en het onvermogen om dit te zeggen. Het was veel en ik zit er nog middenin.
Maar in dit alles, zag ik het schilderij met andere ogen en ik wilde het bij me hebben boven de bank, alleen niet in de donkere staat zoals het was.Terwijl ik het ophing wist ik het heel duidelijk, er moest een andere achtergrond komen. Ik heb verf en penselen uit mijn werkkamer gehaald, de bank opzij geschoven en ging schilderen.