Maoz Tsur….

gouache, eigen werk

Juist op de avond, dat ik,  samen met mijn vriend en de kinderen  (in dat verre buitenland)  met de hulp van de MSN , de kaarsjes wilde aansteken voor Chanuka, begaf mijn MSN-account het.
Er werd gevraagd naar mijn wachtwoord en in de haast om maar op het net te komen, was ik dat  kwijt, wist het niet meer, blanco. Zo ook de MSN. Moest allerlei rare oogtesten doen, nieuwe wachtwoorden aanmaken, die dan weer niet veilig genoeg geacht werden,  klein leed….

Een chanukia bezit ik niet, want de meeste die in de handel zijn vind ik oerlelijk en uiteindelijk staat zo’n ding je de rest van het jaar in de weg. . Vroeger gebruikte mijn toch wel “vrome ” vader een gewone broodplank. Met kaarsvet zette hij de kaarsen vast en zo leerde hij ons over het wonder van het licht  Dat kon ik ook . Mooi rood bakeliet dienblad met negen theelichtkaarsjes en mijn eigen ontwerp was verantwoord design….

MSN deed het uiteindelijk. Met mijn vriend naast me en de kinderen voor me op het beeldscherm heb ik de lichtjes aangestoken. Samen zeiden we de gebeden, die er bij mij een beetje uitgesleten waren en zongen we het Maoz Tsur. De kleine “druiventros”  zong zo hard, dat het zonder dit wonder van techniek misschien hier ook nog te horen zou zijn.
Na zoveel alleengaande jaren  zonder het vieren van een van de mooiste tradities, was het gisteravond mijn mooiste Chanuka ooit….

Maoz Tsur, een prachtig lied