Mijn vrijdagbrief voor jou over de grote stilte.

Hoe verwoord ik grote stilte door niet anders dan te zwijgen.
 Ik ga het een keer proberen uit te beelden , het niets, het onzekere, met de enige zekerheid, dat jij niets wilt. 
Daar zal ik veel moed voor nodig hebben.
Dit schilderij gaat ook over jou, samen met je broers, toen alles nog goed leek, maar zoals je ziet schuiven er donkere wolken voor het beeld.
Wanneer schuif jij jouw wolken opzij en kom je weer in onze wereld waar veel veranderd is, maar ook veel hetzelfde , omdat we zijn wie we zijn.

Mama

eigen werk, acryl op karton

Dit bericht is geplaatst in vkblog. Bookmark de permalink.

Geef een reactie

Jouw e-mailadres wordt niet gepubliceerd.