Ik schilder in mijn hoofd, dat wel gelukkig….

Donkere dagen, ze maken me somber, het duurt te lang, ik slaap te veel en ik ga op een ingesneeuwd dier lijken, dat zich veilig stelt voor hetgeen dat komt. Mijn inspiratie voor leven en bijbehorende kleuren is naar nul gedaald. Hoog tijd om de boel weer eens om te gooien en dat betekent, dat ik met meubels ga sjouwen.Zo heeft elk mens wel iets vreemds en bij mij is dat het stylen van mijn omgeving en met overgave  wordt dat  onmiddellijk gedaan, alsof er een honger gestild moet worden. Ik vind dan , dat niets meer klopt en bezeten als ik ben gaat het gebeuren. Nu zijn het de schilderijen die me storen, alsof ze een misdaad begaan, door simpelweg aan  mijn muren te hangen…
Veel zijn het er niet, want ik hou van “minder is meer” en van eigen werk wil ik nooit te veel tegelijk, dus een enkel stuk is toegestaan, maar dan moet het wel de goeie kleur hebben en passen bij wat ik zie. Omdat het zo sombert in mij heb  ik kleur nodig en dus heb ik deze uit mijn opslag gepakt.
 Geen idee hoe lang hij blijft hangen want  ik vind hem te klein. Ik moet aan het werk om nu eindelijk weer eens wat groters te maken.
 Daar gaat het eigenlijk om….

Eigen werk (acryl op papier)