Twee vrouwen, twee moeders en twee ringen….

Van mijn moeder,  heb ik de zilveren art-deco ring met het zwarte steentje, die zij in haar verlovingstijd van mijn vader kreeg. Zij en ik hadden dezelfde handen, dus wanneer ik de ring draag en naar mijn hand kijk, is ze weer even bij me.

De tweede ring , ook art-deco,was van de schoonmoeder, die ik nooit heb gekend, omdat ze niet terugkeerde van een concentratiekamp. Ik kreeg hem toen ik trouwde met haar zoon, die de vader van mijn kinderen werd. Bij haar vlucht, had ze kind en enkele sieraden achtergelaten in goede handen.

Het gebeurde in de tijd, dat ik op zaterdagen bij een juwelier/antiquair werkte.Die dag droeg ik het witgouden ringetje van mijn schoonmoeder. Ik hielp een Duitse klant, ze was begin dertig en  zocht samen met haar partner een ring , die beslist uit de art-deco periode moest zijn. Ze vond niet wat ze wilde, pakte plotseling mijn hand vast en zei , wijzend naar mijn ring: “So einer, dass möchte ich gerne!!”

Ik trok mijn hand terug, pakte alles rustig bij elkaar. Zei: “Moment bitte” en verdween naar het kantoortje, waar ik een collega vroeg om het van me over te nemen.

In de drukte van die middag is het hele voorval niet opgemerkt….